Prof. zw. dr hab. Maria Pąchalska

światowej sławy uczona w dziedzinie neuronauk, kierownik Katedry Neuropsychologii i Neurorehabilitacji Krakow­skiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego (od 2011 roku), profesor i konsultant Center for Cognition and Communication w Nowym Jorku (od 2004 roku), założyciel i prezes Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicz­nego (od 1991 roku), założyciel i wiceprezes Polskiego   Towarzystwa   Neurolingwistycznego   (od 1994 roku),   założyciel i redaktor naczelny kwartalnika Acta Neuropsychologica (od 2003 roku), członek redakcji czasopisma Lurian Journal (od 2019 roku), redaktor merytoryczny działu „Clinical neuropsychol­ogy” Medical Science Monitor (od 2002 roku).

Członek licznych krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. International Society of Neuropsychology. Autorka 12 monografii i podręczników naukowych – z których najważniejsze to: Afazjologia (1999); Neuro­psychologia kliniczna. Urazy mózgu (t. 1–2, 2007); Neuropsychologia kliniczna. Od teorii do praktyki (2014; wspólnie z Bożydarem L.J. Kaczmarkiem i Jurim D. Kropotovem) i Neuropsychologia tożsamości (2020; wspólnie z Bożydarem L.J. Kaczmarkiem i Stefanem Bednarkiem) – oraz ponad 200 prac z dziedziny neuronauk, w tym 83 opublikowanych w recenzowanych czasopismach z tzw. Listy Filadelfijskiej (łączny IF = 601,11 pkt). Opracowała i wdrożyła do praktyki klinicznej wiele programów neuroterapii dla pacjentów z zaburzeniami neuropoznawczymi, także dla ozdrowieńców po zakażeniu SARS-CoV-2 i przebyciu neuro­COVID-19. Prowadziła wykłady oraz seminaria naukowe w instytucjach całego świata (m.in. w Anglii, Australii, Austrii, Belgii, Danii, Francji, Holandii, Japonii, Kanadzie, Rosji, Szwajcarii, Szwecji, USA).

Laureatka wielu odznaczeń państwowych i prestiżowych nagród przyznanych w kraju i za granicą za działalność naukową i dydaktyczną, w tym Złotego Krzyża Zasługi (2009), nagrody indywidualnej I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za najlepszy podręcznik akademicki (2008), Copernicus Prize za odkrycie naukowe nowej mutacji genu w zespole MELAS (2012), Nagrody im. Filipa Kallimacha za wybitne osiągnięcia w sferze edukacji (2012) oraz Nagrody Brylantowego Pióra nadanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2013) za odkrycie (wspólnie z prof. Jurim D. Kropotovem) funkcjonalnego neuromarkera epilepsji rolandycznej.

Otwarta na problemy cierpiących i chorych, jest dla nich wielkim wsparciem. Pisze wiersze (głównie dla swoich pacjentów wybudzonych z pourazowej śpiączki). Wydała cztery tomiki poezji: Między snem a dniem (2021), Liryki krakowskie (2021), Liryki ryterskie (2021) oraz wspólnie z Barbarą Pawłowicz Od mgły do słońca (2015). Wiersze publikowała także w almanachach i czasopismach naukowych. Założyła, wspólnie ze swoimi studentami i pacjentami, wirtualną galerię sztuki: http://www.galeriasztukiptneur.pl.

Prof. zw. dr hab. Bożydar L.J. Kaczmarek

światowej sławy uczony w dziedzinie neurolingwistyki. W latach 1973– –2010 pracował na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Obecnie jest profesorem psychologii w Wyższej Szkole Ekonomii i Innowacji w Lublinie. Od przeszło 40 lat zajmuje się związkami między mózgiem, językiem, myśleniem a zachowaniem oraz procesem sprawnego komunikowania się ludzi. Zagadnienia te bada w aspektach rozwojowym, społecznym i patologicznym. Opracował kilka narzędzi diagnostycznych stosowanych w neuropsychologii. Najważniejsze z nich to: Bateria do Neuropsychologicznego Badania Dziecka (także niemówiącego) oraz Test Narracyjny i Test Interpretacji Przysłów, które umożliwiają ocenę myślenia pod względem pragmatycznym.

Jest członkiem 17 krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych; założycielem i wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego, założycielem i prezesem Polskiego Towarzystwa Neurolingwistycznego oraz członkiem rady nadzorczej Psychological Consultants w USA. Prowadził wykłady i seminaria w instytucjach naukowych całego świata, m.in. w Australii, Francji, Hiszpanii, Japonii, Kanadzie i RFN. Jest autorem ponad 100 prac naukowych, w tym 50 artykułów opublikowanych w recenzowanych czasopis­mach naukowych znajdujących się w międzynarodowych bazach danych, oraz 8 książek naukowych, z których najważniejsze to: Płaty czołowe a język i zachowanie człowieka (1986), Mózgowe mechanizmy mowy (1995), Mózg, język, zachowanie (1998), Misterne gry w komunikację (2009) oraz Cudowne krosna umysłu (2012). Jest członkiem redakcji czasopisma Lurian Journal oraz współredaktorem kwartalnika Acta Neuropsychologica.

Prof. Juri D. Kropotov, PhD doctor honoris causa AWFiS

światowej sławy uczony, specjalista w dziedzinie badań nad ludzkim mózgiem, reprezentujący neuronaukę poznawczą. Łączy w swoich pracach wiedzę z obszaru nauk społecznych i biomedycznych – jest przedstawicielem nurtu bio-psycho-społecznego nauk o zdrowiu. Ukończył Wydział Fizyki na   Leningradzkim   Uniwersytecie   Państwowym w 1972 roku (obecnie Petersburski Uniwersytet Państwowy). Obronił trzy rozprawy doktorskie i uzyskał tytuł profesora neurofizjologii.

Jest   dyrektorem   Laboratorium Neu­ro­biologii   w   Instytucie   Badań   Móz­gu Ludzkiego   Rosyjskiej   Akademii   Nauk w St. Petersburgu, profesorem w Instytucie Psychologii Norweskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii w Trondheim oraz w Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Twórca teorii programowania działań ludzkich. Założyciel bazy danych normatywnych (Human Brain Index, HBI) w Chur w Szwajcarii, w której gromadzone są dane qEEG dzieci i dorosłych zdrowych oraz cierpiących na różne zespoły chorobowe. Jego ostatnie badania nad moderowaniem parametrów mózgowych w procesie neuroterapii otwierają nowe możliwości diagnozy i terapii pacjentów z różnorodnymi dysfunkcjami mózgu, jak również uzyskiwania przez sportowców maksymalnej dyspozycji startowej (peak performance) podczas zawodów.

Autor lub współautor 12 książek i podręczników (w tym 2 w języku angielskim i 2 w języku polskim) oraz ponad 300 artykułów naukowych. Redaktor rosyjski czasopisma Acta Neuropsychologica. Laureat licznych nagród międzynarodowych, m.in. Copernicus Prize 2010 oraz Nagrody Brylantowego Pióra nadanej przez Nowojorski Komitet Dobrych Publikacji Naukowych (2013) za odkrycie (wspólnie z prof. Marią Pąchalską) funkcjonalnego neuromarkera epilepsji rolandycznej.