A. Babicka-Wirkus, M. Jaworska-Witkowska, D. Kubinowski (red.)

Anna Babicka-Wirkus

Profesor AP dr hab., pedagożka i socjolożka. Dyrektorka Instytutu Pedagogiki Akademii Pomorskiej w Słupsku. Zastępczyni redaktor naczelnej w międzynarodowym czasopiśmie Social Studies: Theory and Practice. Laureatka nagrody Rzecznika Praw Dziecka za najlepsza dysertację doktorską (2014) oraz Nagrody Ministra Edukacji i Nauki za znaczące osiągnięcia w zakresie działalności naukowej (2021). Autorka i współautorka licznych publikacji naukowych z zakresu problematyki szkoły, oporu w edukacji, poszanowania praw dziecka i człowieka oraz krytycznego dyskursu o uniwersytecie. Członkini następujących towarzystw naukowych: International Association for the Educational Role of Language (ERL Association), Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego (Zastępczyni Przewodniczącego Oddziału Szczecińskiego PTP) oraz Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.

https://www.researchgate.net/profile/Anna_Babicka-Wirkus

Monika Jaworska-Witkowska

Dr hab. prof. AP Monika Jaworska-Witkowska. Profesor w Akademii Pomorskiej w Słupsku. Pedagog kultury, filozof edukacji i kultury, pedagog specjalna i psychotraumatolog, socjoterapeutka i trenerka warsztatu umiejętności psychospołecznych, arteterapeutka, hipnoterapeutka, malarka, rysowniczka i animatorka kultury. Badawczo zajmuje się głównie filozofią kultury, psychoanalizą, antropologią kultury oraz filozofią i teorią sztuki. Miłośniczka włoskiego renesansu.

Autorka 16 książek (3 współautorka), redaktorka 14 publikacji, prowadzi pracownię arteterapeutyczną Laboratorium Egzystencji (pracowni arteterapeutycznej I psychotraumatologicznej) w Słupskim Ośrodku Kultury, Kierownik Pracowni Artystycznej w Akademii Pomorskiej w Słupsku, autorka ponad 80 artykułów naukowych; Ekspert przy The International Bateson Institute President of the International BatesonInstitute w zakresie ekologii umysłu. Członkini Rady Międzynarodowego Instytutu Hermeneutyki. Stypendystka grantów artystycznych Prezydenta Miasta Bydgoszczy (2019, 2920). Autorka ponad 20 wystaw w kraju i za granicą, m.in. (Z)namiętne (z)myślenia. Kobietnik i psychoanaliza złota, Usytuowania i umiejscowienia Znaczącego, Cienie Ciała, Pozy Pozycje Miny, Heterotopie i histerie, Anamorfozy tożsamości, Mistyfikacje egzystencji, Moja Tamara, kiedy kolor przychodzi do kobiecości, Gry z Kajrosem, Znamiętnik. Miłośniczka sztuki (i) życia. Integruje różne rodzaje witalności egzystencjalnej. Uważa, że „żyć delikatnie ponad ziemią” jest dobre na początek, potem trzeba uruchomić formy zaklinania. Mama 21-letniej Olgi (Blu), (do) której miłość suplementuje jej duszę.

Dariusz Kubinowski

Doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki, profesor nauk społecznych, profesor w Katedrze Pedagogiki Ogólnej, Dydaktyki i Studiów Kulturowych Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego; pedagog kultury, choreolog, metodolog badań jakościowych, badacz i teoretyk animacji kultury, etnograf dokumentujący tradycje taneczne wieloetnicznego pogranicza wschodniej Polski; członek Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN i przewodniczący Sekcji Pedagogiki Sztuki PAN, przewodniczący Oddziału Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego w Szczecinie, aktywny członek Grupy Studyjnej ds. Etnochoreologii przy Międzynarodowej Radzie Muzyki Tradycyjnej (UNESCO), inicjator i koordynator Ogólnopolskiej Federacji Akademickich Ośrodków Edukacyjnych Animatorów i Menedżerów Kultury, współtwórca i obecny koordynator Seminariów Metodyki Pedagogicznej Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, inicjator i obecny koordynator Transdyscyplinarnej Sieci Badaczy Jakościowych; autor, współautor, redaktor i współredaktor ponad 160 publikacji naukowych z zakresu teorii tańca, reanimacji, rekonstrukcji i rewitalizacji tradycji tanecznych, teorii działalności kulturalnej, pedagogiki kultury, metodologii badań pedagogicznych i jakościowych, animacji kultury, sztuki zaangażowanej w społeczność, szkolnictwa wyższego ; w tym następujące monografie naukowe: Proces edukacji tanecznej w środowisku wiejskim (1997); Taniec we współczesnej kulturze i edukacji (1998); Taniec – choreologia – humanistyka (2000); Pedagogika tańca w okresie transformacji. Proces rekonstrukcji rodzimych tradycji tanecznych i współczesne przemiany instytucjonalnej działalności kulturalnej w Polsce (2002); Kultura – wartości – kształcenie (2003), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie (2006); Edukacja – moralność – sfera publiczna (2007); Jakościowe badania edukacyjne: filozofia, metodyka, ewaluacja (2010, 2011); Animacja kultury – współczesne dyskursy teorii i praktyki (2013); Idiomatyczność – synergia – emergencja. Rozwój badań jakościowych w polskiej pedagogice na przełomie XX i XXI wieku (2013); Moda w kulturze, sztuce i edukacji (2014); Pedagogika jako stosowana nauka humanistyczno-społeczna – konsekwencje metodologiczne (2017); Animacja kultury w perspektywie pedagogicznej: studia i szkice (2018); Kompetencje kluczowe animatorów kultury i ich kształcenie (2020).