Kultura pokoju - trójgłos edukacyjny

Kultura pokoju - trójgłos edukacyjny

ISBN: 978-83-8095-141-9
38,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 38,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Kultura pokoju, kultura wolności jest przeciwieństwem kultury przemocy, niesprawiedliwości społecznych i krzywdy ludzkiej doświadczanej na miliony sposobów. Istnieje wiele dróg budowania kultury pokoju, jednak w każdym przypadku najważniejsza jest perspektywa konkretnego człowieka i jego relacji z drugą osobą.

Wersja książki
Ilość

Dlaczego napisaliśmy tę książkę?

Ponieważ historia ludzkości jest głęboko naznaczona przemocą i niesprawiedliwością. Wyzysk, przemoc, wojny, terroryzm i ruchy społeczne szerzące „mowę nienawiści” są czystym złem. Chcemy upowszechnić ideę budowania kultury pokoju, wychowania do wolności. W preambule aktu konstytutywnego UNESCO z 1945 roku czytamy, że skoro wojny rodzą się w umysłach ludzi, to właśnie w umysłach ludzi muszą być budowane podstawy pokoju. Kultura pokoju, kultura wolności jest przeciwieństwem kultury przemocy, niesprawiedliwości społecznych i krzywdy ludzkiej doświadczanej na miliony sposobów. Istnieje wiele dróg budowania kultury pokoju, jednak w każdym przypadku najważniejsza jest perspektywa konkretnego człowieka i jego relacji z drugą osobą.

Książka adresowana jest głównie do przedstawicieli nauk społecznych i humanistycznych, środowisk edukacyjnych, organizacji społecznych oraz decydentów politycznych (oświatowych).

Rozdział pierwszy traktuje o zintegrowanym programie edukacyjnym „Wychowanie dla teraźniejszości bez przemocy” realizowanym w Niemczech, Włoszech, Danii, Meksyku i Hiszpanii. Program skierowany został na uświadomienie nastolatkom problemu przemocy i proponuje strategię na jej wykorzenienie. Uwzględnia także kwestie edukacyjne związane z interkulturowością.

W rozdziale drugim zaprezentowano wyniki badań jakościowych prowadzonych wśród studentów z dwunastu krajów na temat ich opinii i refleksji dotyczącej szkolnej edukacji o prawach człowieka. Poznanie oceny dokonanej z perspektywy czasowej tyczyło się nie tylko realizowanych treści, lecz także podejmowania przez badanych konkretnych działań, zwłaszcza w kontekście ich indywidualnych doświadczeń w sytuacjach łamania praw człowieka. Istotę rozdziału trzeciego zilustrować można cytatem:

Jeżeli kształtowanie kultury pokoju jest tak ważnym zobowiązaniem edukacyjnym, to obliguje nas ono do zadawania pytań o konkretne możliwości jego realizacji. Musimy też uwzględniać wielość perspektyw, które są tu istotne: od perspektywy najmniejszych społeczności, będących pierwszym środowiskiem wychowawczym dziecka, przez poszerzające się w toku jego życia obszary społecznego uczestnictwa (grupy rówieśnicze, małe ojczyzny, instytucje oświatowe i religijne), do perspektywy kontynentalnej i globalnej, kiedy to człowiek postrzegany jest jako przedstawiciel wielkiej, ludzkiej wspólnoty istot zamieszkujących Ziemię. Każda z tych perspektyw jest istotna dla kształtowania się tożsamości człowieka. Stawia to pedagogów w obliczu różnego rodzaju wyzwań i dylematów, odczuwanych tym dotkliwiej, iż często czują się oni nieprzygotowani do takiej pracy i osamotnieni w podejmowanych wysiłkach.

Autorzy

195 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi
Książka papierowa
oprawa miękka

Specyficzne kody

isbn
978-83-8095-141-9

Wstęp 

Fernando Barragán Medero

Wychowanie bez przemocy: budowanie kultury pokoju

Wprowadzenie 

Wychowanie dla teraźniejszości bez przemocy: budowanie kultury pokoju    

Program nauczania a przemoc 

Męskość, seksizm i przemoc   

Rozwiązywanie konfliktów i nauka w oparciu o współdziałanie   

Przemoc ze względu na płeć, przemoc seksistowska   

Problematyka i cele    

Akcje badawcze jako działania alternatywne w stosunku do programów edukacyjnych   

Koncepcja oceny i harmonogram    

Koncepcja oceny 

Metaocena  

Dialog z nauczycielami i opracowanie programu nauczania    

Rozpoznanie potrzeb i planowanie akcji   

Rozwój i wprowadzanie programu nauczania   

Instytucjonalizacja innowacji pedagogicznych   

Najważniejsze procesy i rezultaty 

Dlaczego programy edukacyjne działają?    

Zewnętrzna ocena ze strony uczniów     

Czy cele projektu zostały osiągnięte?   

Co nie działa w innowacjach pedagogicznych: próba wyjaśnienia i propozycje udoskonalenia   

Analiza chybień i trafień 

Cykle akcji badawczych jako rezultat nieprzewidziany   

Kryteria wiarygodności oraz wewnętrzna i zewnętrzna metaocena 

Kryteria metaoceny 

Kodeks deontologiczny

Ocena ex post facto 

Upowszechnianie wyników    

Konkluzje, zalecenia i nowe cykle akcji badawczych   

Konstruowanie programu i proces uczenia się u uczniów   

Nauczyciele jako twórcy innowacji 

Koncepcja oceny 

Metodyka konstruktywistyczna 

Program i materiały edukacyjne

Program nauczania    

Upełnomocnienie dziewcząt i chłopców   

Interkulturowość i kwestie płci społeczno-kulturowej: chusta, obcasy czy huipil?    

Jolanta Maćkowicz

Prawa człowieka w edukacji szkolnej

Perspektywa międzynarodowa Wprowadzenie    

Filozoficzne podstawy edukacji do praw i wolności człowieka   

Edukacja o prawach człowieka  

Edukacja globalna    

Edukacja o prawach człowieka w doświadczeniach studentów z dwunastu krajów    

Założenia metodologiczne   

Analiza badań jakościowych prowadzonych metodą indywidualnych wywiadów pogłębionych (IDI)   

Prawa człowieka w edukacji szkolnej    

Edukacja o prawach człowieka w ocenie studentów 

Pozytywne i negatywne strony edukacji o prawach człowieka 

Zdobyta w szkole wiedza o prawach człowieka a aktywność na rzecz tych praw 

Indywidualne doświadczenia i postawy wobec łamania praw człowieka

Doświadczenie przemocy  

Przypadki niewłaściwego traktowania innych ludzi z powodu uprzedzeń rasowych, narodowościowych, religijnych 

Przejawy łamania praw w poszczególnych krajach 

Edukacja o prawach człowieka jako droga przełamywania stereotypów

W stronę kultury pokoju   

Zofia Szarota

Edukacja dla pokoju – wybrane aspekty Wprowadzenie 

Prawa człowieka i obywatela gwarantem pokoju społecznego  

Defaworyzowani – wykluczeni w polu zainteresowań integracyjnej polityki społecznej 

Świat – instrumenty polityki społecznej służącej kulturze pokoju 

Europa – ku społecznej spójności   

Polska – instrumenty polityki społecznej państwa  

Instrumenty i narzędzia inkluzji społecznej, czyli jak minimalizować skutki „kultury odrzucenia” 

Egzemplifikacje, dobre praktyki, wyróżnione projekty  

Edukacja środowiskowa jako narzędzie organizowania społeczności lokalnej 

Edukacyjne wsparcie repatriantów, mniejszości etnicznych i uchodźców  

Powrót do ojczyzny – formy wsparcia edukacyjnego dla repatriantów   

Mniejszości etniczne – od rekulturacji do integracji 

Łemkowie – problem zachowania tożsamości 

Romowie – odrębnie i roszczeniowo  

Uchodźcy: Oni, Obcy, Inni... edukacja... My   

Zakończenie   

Bibliografia 

Wydawnictwa zwarte i ciągłe  

Filmografia  

Netografia  

Akty prawne 

Zakończenie

Źle prowadzona edukacja może stać się narzędziem indoktrynacji – wyrafinowanych i szkodliwych procesów, doprowadzających do ukształtowania się ignorancji. Jest ona zawarta w niewiedzy, która jest podstawową przyczyną powstawania fanatyzmów, stereotypów, fobii, nietolerancji (np. religijnej lub wobec mniejszości), ksenofobii, szowinizmu, nacjonalizmu. Jak naprawić tę edukację? Edukacja dla pokoju jest koniecznością w międzykulturowych społeczeństwach, stających wobec trudnego wyzwania integracji, spójności i współpracy. Jest kluczem do zbliżenia się narodów. Powinna ona zachodzić w najbliższym otoczeniu, tuż obok człowieka. Musi trwać przez całe życie. W tej edukacji ważne jest wspieranie osoby, jej rodziny, lokalnej społeczności, szkoły i stowarzyszenia przez umożliwienie zdobywania wiedzy o mechanizmach społeczeństwa obywatelskiego, kształtowanie świadomości ekologicznej oraz kompetencji społecznych, dostarczanie informacji i udzielanie porad. Proces ten przysłuży się profilaktyce problemów, wszelkich krzywd i nierówności oraz wynikającym stąd konfliktom społecznym. Pozwoli ukształtować postawy i określić zasady promujące równość, jedność, sprawiedliwość i prawa człowieka. Istotne jest formowanie postaw tolerancji, szacunku dla celów wychowania demokratycznego i obywatelskiego. Poprzez określenie źródeł konfliktów, przyczyn przemocy, możliwe jest wyznaczenie granic autonomii osoby lub grupy, wypracowanie metod socjalizacji i aktywizacji całych społeczeństw. Edukacja dla pokoju powinna przynieść praktyczne sposoby wspólnego, osadzonego lokalnie działania, służącego promowaniu kultury pokoju.

Książka znajduje pełne uzasadnienie w aktualnej problematyce kulturowo-społecznej, szeroko pojętych działaniach odnoszących się do edukacji, socjalizacji i ich efektywności, kształtowania tożsamości człowieka oraz „wdrażania nowych myśli o kulturze pokoju” w przestrzeń społeczną i naukową [...]. W publikacji, oprócz głęboko i poprawnie metodologicznie poczynionych analiz, można odnaleźć zarówno treści o charakterze porównawczo-przeglądowym, jak i takie, które mają służyć rozwojowi teorii, zwłaszcza z obszaru pedagogiki społecznej [...]. Opracowanie traktuję jako wysoce interesujące poznawczo.

Z recenzji dra hab. Mirosława Kowalskiego, prof. nadzw. UZ

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło