Kowalski Mirosław

dr hab., profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego; kierownik Katedry Teorii i Filozofii Wychowania; członek Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk; zastępca przewodniczącego Zespołu Teorii Wychowania przy KNP PAN. Jest autorem, współautorem, redaktorem lub współredaktorem kilkudziesięciu artykułów naukowych i książek, m.in.: Zdrowie – wartość – edukacja; Przemoc i zdrowie w obrazach telewizyjnych. Edukacja przez codzienność telewizyjną; Przestrzeń edukacyjna. Oczekiwania, doświadczenia i dylematy społeczne; Edukacja w przebiegu życia. Od dzieciństwa do starości; Świadomość aksjologiczna i podmiotowość etyczna. Analizy i impresje; Myśleć o zdrowiu. Między wolnością a zniewoleniem; Santé – maladie et jeunesse – vieillesse (Dans le contexte des préoccupations, attentes et espoirs de l’homme moderne) /Health – Illness and Youth – Old Age (in the Context of Concerns, Expectations and Hopes of Modern Man); Fenomenologie: socjologia versus pedagogika. Przesłanki instytucjonalizowania się pedagogiki fenomenologicznej.

Członek rad naukowych i redakcyjnych krajowych i zagranicznych czasopism naukowych, m.in.: „Studia z Teorii Wychowania”, „Społeczeństwo i Rodzina”, „Review of European Studies”, „Problems of Education in the 21st Century”, „ACC JURNAL”, „Journal of International Scientific Publications: Educational Alternatives”.

http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/ludzieNauki?rtype=opis&objectId=119810&lang=p

Prüfer Paweł

doktor habilitowany nauk społecznych w dziedzinie socjologia; profesor nadzwyczajny; prowadzi działalność dydaktyczną (w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim im Jakuba z Paradyża; realizuje badania w zakresie nauk społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem katolickiej nauki społecznej, teorii socjologicznych klasycznych i współczesnych, etyki społecznej, moralności życia społecznego, socjologii wychowania i młodzieży; socjologii miast i wsi; jest autorem, współautorem, redaktorem i współredaktorem kilkudziesięciu publikacji.

Kowalska Ewa

Notka biograficzna w przygotowaniu.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Wprowadzenie. Szczęście jest w nas czy poza nami?    

Część I

Teoretyczne impresje wokół problematyki szczęścia

Ewa Baum, Stanisław Antczak

Szczęście – fenomen niejednowymiarowyKonteksty filozoficzne, społeczne i polityczne rozważań nad odczuwaniem szczęścia   

Monika Kaczor

Etyczno-społeczny wymiar pojęcia „szczęście” – na podstawie definicji słownikowych 

Jarosław Horowski

Dążenie do szczęścia jako zasada rozwoju moralnego w pedagogice tomistycznej 

Paweł Prüfer

Socjologiczne wyobrażenia społeczeństwa szczęśliwego    

Jan Mróz

Społeczno-kulturowe determinanty jakości życia, czyli rzecz o poszukiwaniu swojej drogi do szczęścia    

Jacek Zbigniew Górnikiewicz

Mieć szczęście i czuć szczęście – w kontekście stanu osobowej dojrzałości    

Piotr Milwiw-Baron

Szczęście jako przyczyna twórcza i skutek artystyczny realizacji dzieła jazzowego   

Część II

Aplikacja kategorii szczęścia w kontekstach pedagogiczno-społecznych

Edyta Bartkowiak

(Nie)szczęśliwe dzieciństwo. Konteksty (nie)dzisiejsze 

Agnieszka Olczak

Różne oblicza szczęśliwego dzieciństwa 

Tatiana Kanasz

Kierunek studiów a wyobrażenia o życiu szczęśliwym: jakościowa analiza wypowiedzi warszawskich studentów   

Dymitr Misiejuk

Czy szczęście jest przed nami skryte? 

Barbara Koc-Kozłowiec

„Jestem szczęśliwy, kiedy żona ze mną rozmawia” – komunikowanie się z osobą z otępieniem 

Marcelina Jakimowicz

Świadome śnienie (lucid dream) jako ludyczny wymiar snów 

Agnieszka Jędrzejowska

„Lepiej jest dwóm niż jednemu” (Koh. 4,9), czyli o znaczeniu homogeniczności zaburzenia dla szczęśliwego funkcjonowania dzieci z zespołem Downa w grupie rówieśniczej 

Ks. Andrzej Draguła

Czy tylko szczęście wieczne? O potrzebie religijnej redefinicji szczęścia   

Czym dla ciebie jest szczęście? Stanem umysłu? Poczuciem spełnienia? Szczęśliwym się jest, czy tylko się bywa?

Słowo „szczęście” wydaje się być terminem absolutnym. Jedni używają go często, nazywając szczęściem miłe zdarzenie, pomyślne rozwiązanie sprawy albo zawodowe osiągnięcie. Są i tacy, którzy tym pojęciem określiliby coś, co leży poza zasięgiem naszej mocy sprawczej, coś czego nie osiągniemy, czego doznają tylko nieliczni.

Publikacja „Szczęście w wymiarze pedagogiczno-socjologicznym” jest zbiorem prac z zakresu szeroko pojętej pedagogiki i socjologii, podejmujących zagadnienie definiowania, odczuwania i poszukiwania szczęścia w życiu. Książka składa się z dwóch części – dotyczącej zagadnienia pod względem teoretycznym i rozumienia kategorii szczęścia w kontekście pedagogiczno-socjologicznym. Kilkanaście tekstów składających się na publikację poddaje szczegółowej analizie pojmowanie szczęścia przez poszczególne grupy - wiekowe, zawodowe, z konkretnymi uwarunkowaniami, doświadczeniem i predyspozycjami. Co ciekawe, autorzy poświęcili uwagę zagadnieniom, których często brak w ogólnych wypowiedziach i analizach tematu – odcieniom szczęścia pojmowanym przez osoby z zespołem Downa, otępieniem, trudnym dzieciństwem.

Książka porusza temat bardzo ciekawy, bo przecież dotyczący każdego człowieka – ludzie na różne sposoby starają się odpowiedzieć sobie na pytanie co jest dla nich szczęściem i jak do niego dążyć. Autorzy znaleźli także miejsce, by zanalizować rozumienie terminu przez studentów warszawskich uczelni albo ocenianie poczucia szczęścia w dzieciństwie, co jest bardzo wciągające, a chwilami wprawia w niemałe zdziwienie.

Książka „Szczęście w wymiarze pedagogiczno-socjologicznym” okazała się dla mnie prawdziwym zaskoczeniem, ponieważ gdzieś między określaniem konkretnych uczuć i analizą własnych pragnień czytelnik znajdzie miejsce, by samemu odpowiedzieć sobie na stawiane przez autorów pytania.

Sylwia Błażejczyk
źródło: http://dlalejdis.pl/artykuly/szczescie_w_wymiarze_pedagogiczno_socjologicznym_recenzja

Monografia pod redakcją naukową Ewy Kowalskiej, Pawła Prüfera oraz Mirosława Kowalskiego, zatytułowana „Szczęście w wymiarze pedagogiczno-socjologicznym” stanowi ważny, oryginalny i niesłychanie świeży wkład we współczesną refleksję na temat szczęścia.

Refleksja na temat szczęścia, jego istoty oraz znaczenia była obecna w egzystencji człowieka od zarania dziejów. Rozpatrywano rozmaite aspekty dążenia do życia szczęśliwego, osiągania w życiu upragnionych celów. W ostatnich latach debata na ten temat przycichła, aby – wbrew podejrzeniom o utracenie nadziei na szczęście przez ludzi – znaleźć ujście w interesującym zbiorze prac pod redakcją naukową Ewy Kowalskiej, Pawła Prüfera oraz Mirosława Kowalskiego, zatytułowanej „Szczęście w wymiarze pedagogiczno-socjologicznym”. Motywem przewodnim prezentowanej monografii jest poszukiwanie odpowiedzi na pytania o to, czy szczęście jest w nas, czy poza nami, na czym polega i w czym się przejawia. Efekty prac naukowców z całej Polski przyniosły nad wyraz zaskakujące i ciekawe rezultaty.

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza została poświęcona teoretycznym impresjom wokół problematyki szczęścia, a druga dotyczy aplikowania kategorii szczęścia w kontekstach pedagogiczno-społecznych. Czytelnik nieznający zbyt dokładnie literatury przedmiotu lub nieorientujący się w klasycznych pozycjach z tego obszaru nie powinien mieć obaw przed przystąpieniem do lektury. Autorzy zadbali wszakże o to, aby w monografii pojawiły się rozdziały czy ich fragmenty wprowadzające do dalszych rozważań. Znalazły się na ich kartach omówienia historyczne oraz prezentacje kontekstów: filozoficznych, społecznych, politycznych, kulturowych, religijnych, które przybliżają do zrozumienia wymiarów pojęcia „szczęście” w sferach wybranych interpretacji. Są one także doskonałym punktem wyjścia do rozważań na temat ewolucji pojęć ku współczesności.

Ważne jest to, że autorzy dowiedli niejednowymiarowości i różnorodności fenomenu, jakim jest szczęście. Dokonali tego na różnych płaszczyznach – począwszy od tej nasuwającej się jako pierwszej, wynikającej z definicji słownikowych, przez wywodzące się z ewolucji wyobrażeń o świecie, aż po umieszczenie go w kontekście – na przykład: przyczyny twórczej i skutku artystycznego w realizacji dzieła jazzowego czy stanu osobowej dojrzałości. Warto przy tym jednocześnie dostrzec, iż autorzy pochylili się nad relacją pomiędzy szczęściem i człowiekiem. Nie rozpatrywali go w oderwaniu od istoty ludzkiej, co przesądza w dużej mierze o praktyczności ich refleksji.

W tekstach znajdziemy również odwołania do tematów, które w ostatnich latach wywołały wiele kontrowersji: zarówno w dyskursie naukowym, jak i medialnym. Któż z nas bowiem nie usiłował rozstrzygnąć znaczenia świadomego śnienia (lucid dream)? Nie próbował odpowiedzieć na pytanie „Czy szczęście jest przed nami skryte?”. Funkcjonalne są również artykuły dotyczące problemów, z którymi boryka się znacząca część społeczeństwa. Mianowicie jakości dzieciństwa rzutującej na dalsze życie, rozbieżności pomiędzy wyborami kierunków studiów a wyobrażeniami o życiu szczęśliwym, zaburzeniach dla szczęśliwego funkcjonowania dzieci z zespołem Downa w grupie rówieśniczej, poszukiwania eschatologicznego wymiaru szczęścia, otępienia w relacjach interpersonalnych, bycia w stosunkach rodzinnych, tworzenia więzi. Nie mniej cenne są refleksje o szczęściu wyobrażonym, które z wysoką dozą precyzji dają spojrzenie na profil psychologiczny współczesnego człowieka, na jego oczekiwania, pragnienia, lęki, strachy, obawy. Za sprawą zrozumienia tych wyobrażeń, czytelnik zyska pewną wrażliwość i wiedzę na temat siebie samego i bliźniego. Nabędzie istotne kompetencje poznawcze i komunikacyjne, które ułatwią mu bycie częścią społeczności i społeczeństwa.

Monografia pod redakcją naukową Ewy Kowalskiej, Pawła Prüfera oraz Mirosława Kowalskiego, zatytułowana „Szczęście w wymiarze pedagogiczno-socjologicznym” stanowi ważny, oryginalny i niesłychanie świeży wkład we współczesną refleksję na temat szczęścia. Warto potraktować ją jako źródło inspiracji do bardziej świadomej partycypacji w przestrzeni publicznej, a jednocześnie okazję do poszerzenie horyzontów naukowych w obszarze prezentowanych zagadnień.

Krzysztof Wróblewski
źródło: http://www.konserwatyzm.pl/artykul/12086/ewa-kowalska-pawel-prufer-miroslaw-kowalski-red-szczescie-w